” تنقیح مناط“ از زمان محقق حلی صریحا مطرح و به کار بسته شده و در کانون توجه فقهای شیعه قرار گرفته است. می‌توان کشف علت و مناط احکام را مهمترین دغدغه فقیه در طول فعالیت علمی او دانست که یافتن آن نه تنها منجر به کشف احکام و حل مسائل جدید می‌شود، بلکه تقرّبی نسبت به حقیقت لوح محفوظ ایجاد می‌کند. این تقرب فارق از تعالی شخص او و جامعه فقهی، منطق شریعت و ارتباطات احکام را آشکار کرده و در نتیجه زمینه حل مسائلی که بی‌پاسخ مانده و حتی مسائلی که اشعاری درباره آنها وجود نداشته را فراهم می‌آورد.
در دوران حاضر امور مبتلا به مرتبط با فقه و اصول خصوصاً “فقه نظامات اداره کشور” در حال تزاید و پیچیدگی روزافزون است. پرداختن به این حوزه از دو جهت دارای ضرورت است؛ اول احتیاج مبرم جامعه و حاکمیت در کنار وسیع و مستحدثه بودن موضوعات آن. دوم شرایط تاریخی ویژه ای که شیعه در دوران کنونی بواسطه تأسیس حکومت اسلامی تجربه می کند.
با این بیان می‌توان گفت یافتن ملاک احکام جهت استفاده در نظامات حکومت دینی و تبدیل ملاکات ظنی به مرادات قطعی و حجت به اتکاء قواعد استنباط فقه جواهری می‌تواند به عنوان مهمترین مأموریّت نهاد مقدّس فقاهت در عصر حاضر قلمداد شود.
بیانیه گام دوم انقلاب به عنوان نقشه راه کلی نظام اسلام در چله دوم انقلاب مقدس اسلامی، چارچوبی را برای پرداختن به چالش‌های موجود پیش روی نهاد فقاهت قرار می‌دهد که با عنایت به آن می‌تواند نقش خود را در این عرصه ایفا کند.
“مناط” مجموعه ای از مساعی و تولیدات فقهی و اصولی است که در قالب های متنوع به بررسی مسائل نوپدید فقهی- اصولی در حیطه چالش‌های کشور در گام دوم انقلاب اسلامی می‌پردازد. این جهاد علمی، تلاشی برای افزایش شناخت محیط روحانیت انقلابی از نیازهای موجود و روش پاسخ به‌ آنها می‌باشد. هدف این مجموعه روزآوری تراث سترگ حوزه در چارچوب “فقه جواهری“ و با ملاحظه یافته‌های علمی روز در ضمن استفاده از تجربیات و نظریات اساتید صاحب‌نظر می‌باشد. امید است که به فضل الهی و عنایت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) این تلاش‌ها مقدمه و زمینه‌ای برای حل جمعی مسئله‌های فقهی و اصولی در عرصه‌های مختلف انقلاب اسلامی باشد.
سلسله برنامه های “مناط” با همت دارالعلم امام حسن (علیه السلام) ناظر به دو سطح از مخاطبین (اساتید و طلاب) پیگیری و به مرحله اجرا گذاشته می شود.