” تنقیح مناط“ از زمان محقق حلی صریحا مطرح و به کار بسته شده و در کانون توجه فقهای شیعه قرار گرفته است. می‌توان کشف علت و مناط احکام را مهمترین دغدغه فقیه در طول فعالیت علمی او دانست که یافتن آن نه تنها منجر به کشف احکام و حل مسائل جدید می‌شود، بلکه تقرّبی نسبت به حقیقت لوح محفوظ ایجاد می‌کند. این تقرب فارق از تعالی شخص او و جامعه فقهی، منطق شریعت و ارتباطات احکام را آشکار کرده و در نتیجه زمینه حل مسائلی که بی‌پاسخ مانده و حتی مسائلی که اشعاری درباره آنها وجود نداشته را فراهم می‌آورد.